Een osteopatisch onderzoek is erop gericht een zo goed mogelijk totaalbeeld te vormen van wat er zich in en om de hond afspeelt.
Hierbij wordt eerst een anamnese afgenomen waarbij de osteopaat vragen stelt over uw hond. Bijvoorbeeld over de klachten, de voorgeschiedenis, medicatie, gedrag, het voer, de thuissituatie, huisvesting. Heel belangrijk is wat u met de hond doet. Wat verwacht u van de hond? Heeft u te maken met een wedstrijdschema, hoe is de erfelijke belasting? Ook wil een osteopaat graag weten wat u verwacht van de behandeling
Daarna wordt het gehele lichaam manueel onderzocht op bewegingsbeperkingen en/of blokkades. Daarbij voel ik ook naar temperatuurafwijkingen en spanning in de bespiering en pezen èn verschil in spieropbouw. Ook wordt gekeken naar de stand van de poten, de rug, het bekken en de kop alsmede naar verschillen tussen links en rechts en veranderingen in de huid en de vacht.
Naar aanleiding van dit onderzoek volgt een korte samenvatting en een voorstel tot behandelen. Na akkoord van u wordt tot behandeling overgegaan of een individueel behandeltraject opgesteld.
Als bij de anamnese of tijdens het onderzoek één of meer contra-indicaties naar voren komen, zal niet of slechts in beperkte mate tot behandeling worden overgegaan. Het kan ook zo zijn dat uw hond wordt verwezen naar een andere specialist als dat prioriteit heeft.
Een osteopaat heeft een inspanningsverplichting maar geen resultaatverplichting.
Soms bestaat de behandeling uit het direct werken op de plaats van de klacht. Maar heel vaak is de klacht een uiting van een probleem elders in het lichaam. Het lichaam bestaat uit ketens die onderling met elkaar verbonden zijn.
Bijvoorbeeld:
Het kreupel lopen met een voorpoot kan ontstaan door het scheef staan van het bekken. Het “radertje” van de keten in het bekken geeft een verstoring in de rest van de keten die doorloopt naar de schouder waardoor de hond kreupel loopt met de voorpoot. De voorpoot compenseert het probleem in het bekken. Na het behandelen van het bekken lopen de “radertjes” weer soepel in elkaar. Door het zelfherstellend (allostatisch) vermogen van het lichaam verdwijnen de klachten aan de voorpoot.
De verstoring van de beweeglijkheid manifesteerde zich vooral aan de voorpoot. Maar alleen het behandelen van de voorpoot zou niet het gewenste resultaat hebben gegeven omdat de primaire oorzaak in het bekken zat.
Met een osteopathie behandeling wordt geprobeerd de ketens in het lichaam goed te laten bewegen. Alle “radertjes / tandwieltjes” moeten soepel en zonder haperen in elkaar grijpen.
Als alle systemen van spieren, gewrichten, organen en bindweefsel een goede beweeglijkheid hebben en het cranio-sacrale systeem is in balans dan is er harmonie in het lichaam. Het lichaam heeft dan het vermogen om zichzelf verder te herstellen.
Het blijkt dat angstige en nerveuze honden zich al snel overgeven tijdens de behandeling en merken dat het aanraken toch wel prettig is. De behandelingen zijn veelal pijnloos omdat de enige instrumenten die gebruikt worden (zachte) handen zijn.
Daarnaast kan de osteopaat indien een plek erg pijnlijk is (ofwel de hond heeft op die plaats al zoveel slechte ervaringen gehad bij eerdere behandelingen dat men er niet eens naar mag wijzen) vaak op een andere plaats in de keten van radertjes al veel betekenen.